Zo’n dag

Het is een beetje een melancholische vrijdag geworden.
Bij de voorbereiding voor de dienst van zondag a.s. veel naar U2 geluisterd. Ik weet dat het een beetje hip is U2 te verbinden aan het christelijke geloof en (kerk/rock)diensten. Maar niet ongerechtvaardigd, denk ik.
In ieder geval, een beetje in de spirit van deze dag, Running to Stand Still van U2:

And so she woke up
Woke up from where she was
Lying still
Said I gotta do something
About where I’m going

Step on a steam train
Step out of the driving rain, maybe
Run from the darkness in the night
Singing Ha, Ah La La La De Day
Ah La La La De Day
Ah La De Day

Sweet the sin
Bitter taste in my mouth
I see seven towers
But I only see one way out

You got to cry without weeping
Talk without speaking
Scream without raising your voice

You know I took the poison
From the poison stream
Then I floated out of here
Singing…Ha La La La De Day
Ha La La La De Day
Ha La De Day

She runs through the streets
With her eyes painted red
Under black belly of cloud in the rain
In through a doorway she brings me
White gold and pearls stolen from the sea
She is raging
She is raging
And the storm blows up in her eyes
She will…

Suffer the needle chill
She is running to stand
Still.